அப்பிள் நிறுவன ஸ்தாபகர்களில் ஒருவரான ஸ்டீவ் வோஸ்னியாக்கின் சுயசரிதம். இங்கே அவுஸ்திரேலிய நூலகம் ஒன்றில் வெட்டியா நேரம் போக்காட்டாலாம் என்று நுழைந்த நேரத்தில் கண்ணில் பட்டது. இரண்டு மணிநேரத்தில் ஒரே மூச்சில் வாசிக்கவைத்த புத்தகம்.
ஸ்டீவ் ஜொப்ஸ், வோஸ்னியாக் இருவரும் நண்பர்கள் என்பதையே நம்ப முடியவில்லை. நேர் எதிரானவர்கள். May be that’s why it worked well. வோஸ்னியாக் நேர்மையான, introvert IT geek. தந்தை பனிப்போர் காலத்து அமெரிக்க விண்வெளியியல் நிபுணர். நான்கு ஐந்து வயதிலியே இலத்திரனியல் பொருட்களோடு விளையாடும் சந்தர்ப்பம். பதின்ம வயதில் HP வேலை. ஸ்டீவ் ஜொப்ஸ் சந்திப்பு, குட்டி குட்டி ப்ரொஜெக்ட்களில் இருந்து ஆரம்பித்து, மைக்ரோ ப்ரோஸசர், இன்டர்கிரேட்டட் ப்ரோஸசர். PROM என ஆச்சர்யங்களை செய்து Apple I கணணி மூலம் பணம் பார்த்து Apple II மூலம் மில்லியனையர் ஆனாலும் வோஸ்னியாக்குக்குள் இருந்த, இலத்திரனியல் பொருட்களை ஆர்வத்தோடு விளையாடும் குழந்தை இறுதிவரை வளர்ந்து பெரியவனாகவேயில்லை. அதனால் உயர் பதவிகளை மறுத்து தொடர்ந்து எஞ்சினியராக வாழுந்து ஒரு கட்டத்தில் மீண்டும் பட்டப்படிப்பை தொடர்ந்து ஆசிரியராக போய் … இன்றைக்கும் எஞ்சினியராகவே இருப்பது, ஆளாளுக்கு passion எப்படி மாறுபடும் என்பதை புரிந்து கொள்ள உதவியது.
Yarl IT Hub, எப்படிப்பட்டவர்களை தேடிக்கண்டுபிடிக்கவேண்டும் என்று ஒரு இடத்தில் அட்வைஸ் பண்ணுகிறார்.
"Most inventors and engineers I've met are like me--they're shy and they live in their heads. They're almost like artists. In fact, the very best of them are artists. And artists work best alone--best outside of corporate environments, best where they can control an invention's design without a lot of other people designing it for marketing or some other committee."
வாழ்க்கை முழுதும் ப்ரோகிராமிங் செய்ய தான் எனக்கு விருப்பம். ஒரு ப்ரோப்ளத்தை தனியனாக ஜாவாவில் எழுதி தீர்ப்பது கொடுக்கும் சந்தோசம் எந்த மானேஜ்மென்ட் வேலையிலும் கிடைக்காது என்று நான் சொல்லும்போதெல்லாம் அலுவலகத்தில் ஆச்சர்யத்துடன் ஐந்துவை பார்ப்பது போல பார்ப்பார்கள். சம்பளம் முக்கியம் தான். ஆனால் முழித்திருக்கும் வாழ்நாளில் அரைவாசி நேரம் செய்யும் வேலை, மனதுக்கு சந்தோஷமாக முதலில் இருக்கவேண்டும். “என்னை விட்டு ஓடிப்போக முடியுமா?” என்று சுசீலாவும் சீர்காழியும் பாடுவதை இயர்போனில் கேட்டுக்கொண்டு ஜொலியாக செய்யும் ப்ரோகிராமிங் வேலை அப்படிப்பட்டது. டிவைன்.
மனம் ஓரிடத்தில் நிலைக்காது பலவித சிந்தனைகளிலும் போலிகளிலும் நிஜங்களிலும் அலை பாய்வதேன்? என்ற சிக்கலானகேள்வி ஒன்றுக்கு வோஸ்னியாக் வோர்ட்ஸ்வோர்த்தை மேற்கோள் காட்டி பதில்சொல்கிறார்.
"A mind forever voyaging through strange seas of thought...alone."
Ouch!
Comments
Post a Comment