மழையின் கதை

நியால் வில்லியம்ஸ் எழுதிய “The History of Rain” நாவலை ஒலிப்புத்தகத்தில் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன். எப்படி இந்த நாவல் என்னைத் தெரிவு செய்தது? முதல் வரியினூடாகத்தான்.

“We are our stories. We tell them to stay alive or keep alive those who only live now in the telling. In Faha, County Clare, everyone is a long story”

இளவயதிலேயே நோய்வாய்ப்பட்டுப் படுத்த படுக்கையாகக் கிடக்கும் ரூத். தந்தை ஒரு கவிஞர். தாத்தா ஒரு போதகர். தாத்தா இறந்துபோய்விட்டார். தந்தை எங்கென்று தெரியவில்லை. அவரும் இறந்துபோயிருக்கலாம். மேல்மாடி அறை ஒன்று. அங்கே பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தகப்பன் அரைகுறையாகத் தானே செய்துகொடுத்த படகுபோன்ற ஒரு கட்டில்தான் ரூத்தின் உலகம். சுற்றிவர புத்தகக் குவியல்கள். மொத்தமாக 3958 புத்தகங்கள். தனிமையில் வாடும் ரூத்துக்குத் தன் தந்தையைத் தேடிக்கண்டறியவேண்டும் என்ற ஆவல் பிறக்கிறது. விளைவு கதைகளினூடாக அவள் தன் தந்தையைக் காண முனைகிறாள்.

“Nobody now living was there. That’s the thing. But a lot of them are in the pages of books. My grandfather is inside the skinny smoke copy of “All quiet on the western front” , in the stern stiff-feeling pages of “The Guns of August”, books my father read to see if he could find his father”

கதைகளினூடாக மனிதர்களைத் தேடுவது என்பது எல்லோரிடமும் இருக்கும் ஒன்றுதான். என் அப்பாவுக்கு நான்கு வயது இருக்கையிலேயே அவரின் அப்பா இறந்துவிட்டார். அப்பாவுக்குத் தன் தந்தை பற்றிய ஞாபகங்கள் பெரிதாக ஏதும் இல்லை. எல்லாமே அவருடைய தாயார் சொன்ன பதிவுகள்தான். இருந்தும் இப்போதும்கூட “தாத்தாவைப்பற்றிச் சொல்லுங்களேன்” என்று கேட்டால் அப்பா மணிக்கணக்கில் சொல்லுவார். தாத்தா எப்படி கொழும்புக் கடை ஒன்றில் வேலை செய்தார் என்றும், எப்படிப் பங்காளிகள் அவரை ஏமாற்றினார்கள் என்றும் விளக்குவார். ஒருநாள் ஒழுங்கை ஒன்றினூடாக நடந்துவருகையில் திடீரென்று நெஞ்சைப் பிடித்துக்கொண்டு சாய்ந்ததுதான். கதை முடிந்துவிட்டது. சிலர் சூனியம் என்கிறார்கள். வீட்டின் கொல்லைப்புறத்தில் நேர்ந்துவிட்ட தேசிக்காய்ப் பாதிகளும் விலங்கு இரத்தமும் கிடந்ததாகக் கூறுகிறார்கள். அப்பா விளக்கும்போது அதிசயமாக இருக்கும். இதில் எவ்வளவு உண்மை, எவ்வளவு பொய் என்பதெல்லாம் இரண்டாம்பட்சம். Nobody now living was there. That’s the thing! எனக்கு என் தாத்தா பற்றிய ஒரு பிம்பம் இங்கே கிடைக்கிறது. அவ்வளவுதான்.

யோசித்துப்பாருங்கள். நாற்பதுகளில் நயினாதீவு. பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்காலம். கொழும்பு வர்த்தகரின் கதை ஒன்று. படகில் பயணம் செய்து, அம்மாள் கோயில் பாலத்தில் இறங்கி, மூன்றாம் வட்டாரத்தில் உள்ள வீட்டுக்குப் போகும்பாதையில் மரணம் நிகழ்கிறது.

அங்கிருந்து பின்னோக்கி தாத்தாவின் நீண்ட கதை ஒன்று விரிகிறதல்லவா?

“In Faha, County Clare, everyone is a long story”