Skip to main content

பொன்னியின் செல்வன் - இராட்சச மாமனே



கடந்த சில வாரங்களாக நான் திரும்பத் திரும்பக் கேட்டு லயித்துக்கிடக்கும் பாடல்கள் பொன்னியின் செல்வனுடைய பாடல்கள். தலைவர் ரகுமான் எப்போதும்போல நெருப்பெடுத்திருக்கிறார். என் ரசனையின் அடிப்படையில் ரகுமான் என்றைக்குமே அவுட் ஓஃப் போர்மில் இருந்ததில்லை என்றே தோன்றுகிறது. உதாரணத்துக்கு அண்மையில் வெளியான “தமிழ் நாட்டின்” வெந்து தணிந்தது காடு, இரவின் நிழல், கோப்ரா, மலயான் குஞ்சு, அற்றாங்கி ரே எல்லாமே அட்டகாசம். அதற்கும் முன்னர் வந்த 99 Songs பற்றி பேசவே தேவையில்லை. என்ன ஒன்று பலருக்கு ஒரு இசைத்தொகுப்பை ஆற அமர இருந்து, திரும்பத் திரும்பக் கேட்பதற்கு இப்போதெல்லாம் சந்தர்ப்பங்கள் அமைவதில்லை. முன்னர் வானொலிகள் அந்த வேலையை எமக்குச் செய்துகொண்டிருந்தன. இப்போது நாமே பாடல்களைத் தெரிவுசெய்து கேட்பதால் ஒன்று பழைய பாடல்களையே திரும்பவும் தெரிவு செய்கிறோம். அல்லது வைரலாக சுற்றும் பாடல்களைக் கேட்கிறோம். புதிய ரகுமான் பாடல்கள் இவற்றுக்கிடையில் என்னைப் போன்ற ரசிகர்களிடம் மாத்திரமே சென்று சேர்கின்றனவோ தெரியாது.
பொன்னியில் செல்வனில் ரகுமான் தனியாக ஒரு தேவராளன் ஆட்டமே ஆடியிருக்கிறார். பொன்னி நதி, காதொடு சொல், அலை கடல், தேவராளன் ஆட்டம் என எல்லாமே ரிப்பீட்டு மோடு பாடல்கள். ஆயினும் இந்தத் தொகுப்பில் ஒரு பாட்டு சீவனை அங்கிங்கு அசைய விடாமல் கட்டிப்போட்டு வைத்திருக்கிறது.


அதுதான் இராட்சச மாமனே.

தலைவரின் இசையைச் சொல்லவே வேண்டாம். ஷெரயா கோசலின் குரலையும் சொல்லத் தேவையில்லை. ஷெரயா அந்த மென்மையான குரலோடு செய்யும் சங்கதி உருட்டல்களும் பிர்க்கா சாலங்களும் ஆகா. முடிவில் மின்சாரக் கண்ணன் பாலக்காடு ஶ்ரீராமும் வந்து இணைய பாட்டு வேறு தளத்துக்குச் சென்று விட்டது.

பொன்னியின் செல்வன் பாடல்களை நான் ஸ்பொட்டிபையில் கேட்டு வந்ததால் எனக்கு அவற்றின் புகைப்பட வீடியோவைக் காண்கின்ற சந்தர்ப்பம் முதல் சில வாரங்களுக்குக் கிடைக்கவில்லை. ஒரு நாள் கஜனுக்கும் கேதாவுக்கும் இந்தப் பாடலை அனுப்பி “மக்களே இது ஒரு இராட்சச பாட்டு, பாரு யாரோ ஒரு சிறுமி சுப்பர் சிங்கரில் பாடி, நாலு ஜட்ஜுமார் அழுதாப்பிறகுதான் இந்தப்பாட்டு மெயின்ஸ்றீமைச் சென்றடையும்” என்று மெசேஜ் பண்ணினேன். கேதா உடனேயே அழைப்பெடுத்து அதன் வரிகளைப் பற்றி சிலாகிக்க ஆரம்பித்தான். அதுவரைக்கும் நூறு முறையாவது நான் பாட்டைக் கேட்டிருப்பேன். ஆயினும் பாட்டு கம்சனுக்கும் கண்ணனுக்குமிடையான யுத்தக் காட்சி என்பது என் மண்டைக்குள் ஏனோ ஏறவேயில்லை.
 
எனக்குப் பாடல்களின் வரிகள் நீண்ட காலத்துக்குப் பின்னரே வெளிச்சத்துக்கு வருவதுண்டு. சில சமயங்களில் அது பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகே நிகழும். யாருடைய பாடலென்றாலும் அப்படித்தான். ஆனால் கேதா அழுத்திச் சொன்னதன் பின்னர் இராட்சச மாமனின் வரிகளைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்.

கபிலனின் வரிகள். கண்ணன் கம்சனைப் பார்த்து ‘நீ ஒரு வீரன்தான், ஆனால் தேர புத்திகொண்ட அறிவிலி’ என்று எள்ளி நகையாடுகிறான். கம்சன் தன்னை வம்சவழி வந்தரசன் என்றும் நக்கீரனின் புத்திரன் என்றும் பெருமை பேசுகிறான். டேய் பாலகனே அண்டங்களின் சுற்றுகளையும் கண்டங்களையும் வென்றெடுத்தவன் நான் என்று பீற்றுகிறான். ஆனால் கண்ணன் அசருவதாக இல்லை. 'டேய் நான் உனக்கு சின்னப்பிள்ளையாடா?, உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார்’ என்று கம்சனிடம் வீம்பு பேசுகிறான். ஆனால் அடுத்த கணமே ‘டேய் ஒரு சின்னப் பிள்ளையை இப்படி வைவது தகுமா?’ என்று கண்ணனுக்கே உரிய பாணியில் தட்டைத் திருப்பிப்போடுகிறான். இப்படி மாறி மாறி பேச்சுவார்த்தைப்பட்டு ஈற்றில் ஜதியும் இசையும் உச்சம் கண்டு கம்ச வதை நிகழ்கிறது.
ஆனால் இந்தப் பாடலை சற்று உள்ளே சென்று கவனித்தால் இது ஒரு காதல் பாடல்தான். கண்ணனை ஷெரயா கோசல் குரலில் பாட வைத்தது வெறும் தற்செயல் அல்லவே. குந்தவை போன்ற ஒரு புத்திசாலி அழகி வந்தியத்தேவன் போன்ற அவசரக்குடுக்கை வீரனைப் பார்த்துப் பாடும் காதல் பாடல்தான் இது. “நீ காட்டு முள்ளில் வேட்டிபோல மாட்டிக்கொள்வதா?” என்பதும் தனக்குப் பிடித்தவனைப் பார்த்து “டேய் தேர புத்தி மூடனே” என்று வைவதும் பெண்களின் இயல்பு அல்லவா? “தொல்லை செய்வதா? பிள்ளை வைவதா? பள்ளி கொள்வதா (கொல்வதா என்று யோசித்தால் சாலப்பொருந்தும்)?” எல்லாமே ஊடலில் குறுந்தொகைப் பெண்கள் மருதத்திணையில் பாடும் தலைவன் ஏக்கப் பாடல்கள் இல்லையா?

ஆண்டாள் கண்ணனை நினைந்து ஏங்கும் பாடல்கள் தமிழில் நிறையவே வந்திருக்கின்றன. ஆனால் இங்கு கண்ணன் கம்சன் முடிச்சைக் காதலுக்குப் பயன்படுத்திய அழகு இருக்கிறதே. ஆஹா. 

“அண்ணை படத்தின் ஒவ்வொரு பாட்டிண்ட வரிகளும் இப்படித்தான், நெய்திருக்கிறாங்கள்” என்கிறான் கேதா.

இசையும் வரிகளும் இப்படி இணையும்போது வேறு என்ன வேணும் ரசிகர்களுக்கு?



Comments

Popular posts from this blog

அயலும் உறவும்

ஊரிலே ஒரு வீடு திருமண நிகழ்வு ஒன்றுக்குத் தயாராகிறது. அந்த வீட்டின் இளைய பெண்ணுக்குத் திருமணம். வீடே திருவிழாக்கோலம் பூணுகிறது. ஒரு திருமண வீட்டின் அமளிகளை நாம் எல்லோருமே அனுபவித்திருப்போம் அல்லவா? அதுவும் நிகழ்வுக்கு முந்தைய சில தினங்கள் அங்கு நடக்கும் ஆயத்தங்கள்தான் உண்மையிலே ஒரு திருமணத்தின் முத்தாய்ப்பான கணங்கள் என்பது என் எண்ணம். சுவர்களுக்குப் பூச்சு அடிப்பது. வீட்டைக் கழுவித்  தரைக்குப்  பிழிந்த தேங்காய்ப்பூ போட்டுப் பாலிஷ் பண்ணுவது. கிணறு இறைப்பது. சுவர்களில் சோடனைகளைத் தொங்கவிடுவது. வெளியே சொக்கட்டான் பந்தல் போடுவது. சவுண்டு சிஸ்டம் ஒன்றை வாடகைக்கு எடுத்து காலையிலிருந்தே கோயில் திருவிழாக்கள்போல பாடல்களை ஒலிக்கவிடுவது. தூக்குக் கணக்கில் விறகுகளையும் பொச்சு மட்டைகளையும் வாங்கி இறக்குவது. பலகாரச்சூட்டுக்கென உறவெல்லாம் கூடுவது. பாத்திரங்களாலும் அடுப்புப்புகையாலும் ஊர் வம்புகளாலும் நிரம்பும் கொல்லைப்புறம். சிறுவர்களின் விளையாட்டுகளால் எழும் புழுதி. முற்றத்தில் சும்மா உட்கார்ந்து பத்திரிகை படித்தும், வெற்றிலை பாக்கு போட்டுக்கொண்டும் அரசியல் பேசும் பெரிசுகள். திருமணத்துக்குத...

மனோ யோகலிங்கம்

சென்ற வாரம் இங்கே மெல்பேர்னில் மனோ யோகலிங்கம் என்ற 23 வயது இளைஞர் தீக்குளித்து உயிரிழந்தார். 2013ம் ஆண்டு தன்னுடைய பன்னிரண்டாவது வயதிலே மனோ தன் குடும்பத்தாரோடு படகிலே வந்து அவுஸ்திரேலியாவில் அகதியாகத் தஞ்சம் புகுகிறார். அவுஸ்திரேலிய அரசாங்கம் ஓராண்டுக்கும் மேலாக மனோவையும் அவருடைய குடும்பத்தையும் தடுப்பு முகாமில் அடைத்துவைத்து, பின்னர் தற்காலிக விசாவிலே அவர்களை மெல்பேர்னிலே வசிப்பதற்கு அனுமதி கொடுக்கிறது. பதின்மூன்று வயது பதின்மத்துச் சிறுவன் இப்போது உள்ளூர் பாடசாலையில் இணைந்துகொள்கிறான். படிக்கிறான். நண்பர்களைத் தேடிக்கொள்கிறான். இந்த நிலத்திலேயே வளர்ந்து பெரியவனாகிறான். ஆயினும் மனோவினதும் அவரது குடும்பத்தினதும் தஞ்சக்கோரிக்கை வழக்குகள் தொடர்ச்சியாக நிராகரிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன. அந்தக்குடும்பத்துக்கான பொது மருத்துவமும் உயர் கல்வி மானியமும் மறுக்கப்படுகிறது. ஒரு தசாப்தம் கடந்து அரசாங்கங்கள் மாறினாலும் காட்சி மாறவில்லை. தவிர நிலைமை இன்னமும் மோசமாகிக்கொண்டே இருந்தது. ஈற்றில் மறுபடியும் இலங்கைக்குத் திருப்பி அனுப்பப்படுவோம் என்ற அச்சத்தில் மனோ யோகலிங்கத்தின் இந்தத் தீக்குளிப்புச் சம...

"என் கொல்லைப்புறத்துக் காதலிகள்" பற்றி இளங்குமரன்

யாழ்ப்பாண மக்களின் வாழ்க்கை போருடனும் துயருடனும் கடந்தது என்று எல்லோரும் அறிந்ததுதான், கதைகளும் ஏராளம். ஆனால் ஜே.கே தனது சொந்த அனுபவங்களின் ஊடே காட்டும் தொண்ணூறுகளின் யாழ் வாழ்க்கை மிக அழகானது, இயல்பானது. இன்னல்கள் கடந்த ஜன்னல் காற்று அந்த வாழ்க்கை. அந்த வாழ்வுணர்வு யாழில் வாழ்ந்தவர்களுக்கு தெரியும்(வாழ்பவன் நான், சற்றுப் பின்னே பிறந்துவிட்டேன், சில அனுபவங்களை இழந்தும் விட்டேன்). • ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் ஒவ்வொரு சுளை, ஒவ்வொரு சுளையும் தனிச்சுவை. அவ்வப்போது தூறும் குண்டுமழையில் நனையாமல் பதுங்கும் பங்கர்கள், பங்கருக்குள்ளும் பய(ம்)பக்தியுடன் வைக்கும் பிள்ளையார் படம். அவரின் தம்பி முருகனைக்காண என விழாக்கோலம் பூண்ட நல்லூர் போய், வள்ளி, தெய்வானையையே தேடித் திரியும் உள்ளூர் முருகன்கள். விளையாட்டுப்பொருட்கள், ஜஸ்கிரீம், கச்சான் என கடைக்கண் கடைத்தெருப்பக்கமே இருக்க சுற்றித்திரியும் சின்னன்கள். தெருவெல்லாம் தெய்வம்கொண்ட கோயில்கள், பரீட்சை பயத்தில் அத்தனை கோயில்களுக்கும் போடும் கும்பிடுகள். எந்தப் பக்கம் பந்து போட்டாலும் நேரே மட்டும் அடிக்க கற்றுக்கொடுக்கும் ஒழுங்கை கிரிக்கட்டுகள். பாடசாலைகளுக்கிட...